ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΑ ΤΣΙΤΑΛΙΑ

Συνέβη το 1942 στα Τσιτάλια।'Ενας πατριώτης μας είχε ένα μουλάρι για τις ανάγκες της εποχής εκείνης. Τον ΚΟΡΜΠΗ।'Ετσι έλεγαν το γέρικο και άρρωστο μουλάρι।Τα ζώα εκείνη την εποχή ήταν απαραίτητα, όπως και τα αυτοκίνητα σήμερα।'Οπως συνηθιζόταν τους καλοκαιρινούς μήνες μετά το θέρος, το βράδυ πού τελείωναν τις δουλειές τους, πήγαιναν και τα άφηναν ελεύθερα να βοσκήσουν όλη τη νύχτα και το πρωί πήγαιναν, τα έβρισκαν για να συνεχίσουν τις δουλειές।'Ενα βράδυ λοιπόν πήγε και ο πατριώτης μας και άφησε το μουλάρι του,τον ΚΟΡΜΠΗ, να βοσκήσει ελεύθερα στην τοποθεσία Γράβες <<σιαπίσω>>।(Οι μεγάλοι την ξέρουν την τοποθεσία)।Το πρωί που πήγε να το βρή, δεν το βρήκε।Αφού έψαξε αρκετά και δεν το έβρισκε, στενοχωρημένος γύρισε στο χωριό να ξεκουραστεί και να πεί και σε άλλους πατριώτες ,να πάνε να το βρούνε।'Ετσι καί έγινε। Το απόγευμα πήγανε, ψάχνοντας, το βρήκανε σε ένα σημείο πεσμένο κάτω,καταματωμένο, γιατί σε εκείνο το σημείο είχανε κόψει κάτι κλαριά με το κλαδευτήρι και τα τσουρούνια που είχαν απομείνει τρυπούσαν το άτυχο ζώο, στην προσπάθεια του να σηκωθεί।'Οταν το βρήκανε, σε άθλια κατάσταση, βλέποντας ότι δεν θα ζούσε, ένας από την παρέα είπε να το πνίξουν για να μην ταλαιπωρείτε το ζώο।Αφού το έπνιξε,το έγδαραν και με το δέρμα του ζώου έφτιαξαν τα αυτοσχέδια τσαρούχια(παπούτσια) της εποχής εκείνης। Τα τσαρούχια(παπούτσια) της εποχής εκείνης αναλόγως με τι δέρμα ήταν κατασκευασμένα είχαν και τις ονομασίες τους,ήτοι:γαϊδουροτσάρουχα,μουλαροτσάρουχα καί γουρουνοτσάρουχα।Τα τσαρούχια ήταν με κεντήδια όπως τα σημερινά τσολιαδίστικα και αντί για φούντα στο εμπρός μέρος ήταν λίγο γυριστό πρός τα επάνω και τα έλεγαν κουρφωτά.