ΤΟ ΝΕΡΟ

Συγχαρητήρια αξίζουν σέ όλους τούς Τσιταλιώτες καί φίλους τών Τσιταλιωτών πού μέ τήν προσφορά τους συμετείχαν παλαιότερα στίς τέσσερες αποτυχημένες γεωτρήσεις γιά τήν αυτόνομη ύδρευση τού χωριού. Φυσικά παρά τίς αποτυχημένες προσπάθειες δέν απογοητεύθηκαν.Επειδή ούτε καί τά άλλα γειτονικά χωριά είχαν τρεχούμενο νερό αποφάσισαν από κοινού καί μέ τήν βοήθεια της πολιτείας νά χτυπήσουν γεωτρήσεις γιά νά υδρευθούν.Ετσι καί έγινε. Τήν δεκαετία πού διανύουμε ήρθε τό τρεχούμενο νερό στά Τσιτάλια.Παλαιότερα είχαμε στέρνες(δεξαμενές). Τό χειμώνα πού έβρεχε συγκέντρωναν τό νερό στίς στέρνες από τά κεραμυδια καί μέ αυτό πού συγκεντρωναν τό χειμώνα έπρεπε νά περάσουν όλο τό χρόνο πάντα μέ οικονομία.Δέν είχαν όμως όλα τά σπίτια στέρνες.Οσοι δέν είχαν στέρνες, κουβαλούσαν τό νερό απο τούς γειτόνους μέ τό αζημίωτο φυσικά.Πλήρωναν μέ τήν πιθαμή.Τό κουβαλούσαν μέ τίς ΤΕΣΤΕΣ(μεταλλικα δοχεία μεταφοράς νερού)καίΛΑΊΝΕΣ(χωματένια δοχεία μεταφοράς νερού).Όσοι είχαν τις στέρνες κατανάλωναν περισσότερο.Ετσι λοιπόν καί ο νοικάρης ενός σπιτιού πού είχε στέρνα κατανάλωνε αρκετό νερό.Μία γειτονισσά του, πού έπερνε καί αυτή νερό από τήν ίδια στέρνα φοβούμενη μήπως δέν φτάσει τό νερό μέχρι νά ξαναβρέξει,πήγε σέ μιά αλή γειτόνισσα καί της έκανε παράπονα καί τής λέει:Καμάρι Σ......ΑΥΤΟΣ ΧΥΝΕΙ ΠΟΛΥ ΕΓΩ Η ΚΑΨΕΡΗ ΧΥΝΩ , ΑΛΛΑ ΧΥΝΩ ΛΙΓΟ.Μήν πάει ο νούς σας στό πονηρό, γιά τό νερό έλεγε.